पहाड़ों से प्यार (Pahaadon Se Pyaar)

पता नहीं क्या हुआ है मुझे आजकल,

पहाड़ों में अपने आप को देख रहा हूँ,

पहाड़ों में अपने दिल को महसूस कर रहा हूँ,

पहाड़ों में जैसे शायद खुद ही को ढूंढ रहा हूँ।

अभी तो यहीं हूँ मैं, पर दिल है कहीं पहाडों में।

ये पहाड़ों से प्यार है मेरा या कुछ और!

~~~

Pahaadon Se Pyaar

Pata nahi kya hua hai mujhe aaj-kal,

Pahaadon mein apne aap ko dekh raha hoon,

Pahaadon mein apne dil ko mehsoos kar raha hoon,

Pahaadon mein jaise shayad khud hi ko dhoondh raha hoon.

Abhi toh yahin hoon main, par dil hai kahin pahaadon mein.

Yeh pahaadon se pyaar hai mera yaa kuch aur!

Continue Reading

"अभी तो बहुत कुछ है बाकी" (Abhi Toh Bahut Kuch Hai Baaki) - Poem by Ronak Sawant

दिन आता है,

दिन जाता है,

रुकता नहीं है यह कभी,

बस यूँ ही चलते रहता है।

ज़िंदगी का दस्तूर भी कुछ ऐसा ही होता है,

जो किस्मत में लिखा है शायद वही मिलता है।

वक़्त तो बहुत है हमारे पास यहाँ,

लेकिन उसकी चाबी अपने हाथों में कहाँ।

हर पल यहाँ कुछ न कुछ होते रहता है,

दिन बस ऐसे ही ढलते जाता है।

कभी है ख़ुशी तो कभी है ग़म,

कभी चेहरे पे हसी तो कभी आँखें है नम।

कुछ सीख ले इस दिन से यारा,

आएंगे ना ऐसे लम्हें दोबारा।

रुकना मत इतने दूर आकर,

अभी तो बहुत कुछ है बाकी मेरे हमसफ़र।

- रोनक सावंत

~~~

"Abhi Toh Bahut Kuch Hai Baaki"

Din aata hai,

Din jaata hai,

Rukhta nahi hai yeh kabhi,

Bas yunhi chalte rehta hai.

Zindagi ka dastoor bhi kuch aisa hi hota hai,

Jo kismat mein likha hain shayad wahi milta hai.

Waqt toh bahut hain humaare paas yahan,

Lekin uski chaabee apne haathon mein kahan.

Har pal yahan kuch na kuch hote rehta hai,

Din bas aise hi dhalte jaata hai.

Kabhi hai khushi toh kabhi hai gham,

Kabhi chehre pe hassi toh kabhi aankhein hai nam.

Kuch seekhle iss din se yaara,

Aayenge na aise lamhein dobara.

Rukhna mat itne dur aakar,

Abhi toh bahut kuch hai baaki mere humsafar.

- Ronak Sawant

Continue Reading

"थेंब आनंदाचे" [पाऊस आला] - Poem by Ronak Sawant

आले ते थेंब, आला आनंद,

हो आला, पाऊस आला.

चेहऱ्यावर आले हस्य परत, तर मन झाले उदंड,

कारण आला आपला लाडका, पाऊस आला.

यंदा आम्हा-सगळयांना फार उत्सुकता होती तुझी पाऊसा,

कारण दुष्काळामुळे सर्वांचा घरी आलेला दुखवटा.

आखेर तु आलास,

नि सगळयांना चिंब भिजवू लागलास.

ह्या सुखलेल्या नद्यांना आता तुझ्यामुळे पूर येईल,

हे सुखलेले झाडे पानांने, फळांने व फुलांने भरून येतील,

सृष्टी हिरव्या रंगाने रंगून जाईल,

मोर वना-वनात थुई थुई नाचू लागतील.

हा सर्व निसर्ग सुंदर दिसेल,

बळीराजाच्या बळाला आता यश मिळेल.

हे सर्व काही आभाळातून कोसलणाऱ्या तुझ्या ह्या थेंबांचे कमाल,

तर रिम-झिम पडणाऱ्या तुझ्या ह्या सरींची धमाल.

काही लोकं मनसोक्त भिजून तुझा आनंद घेतात,

तर काही लोकं पावसात नाचून व खेळून प्रफुल्लित होतात.

काही लोकं भजी व टपरीवरची चहा मित्रांसोबत घेऊन मजा करतात,

तर काही लोकं घरबसल्या, परिवारासोबत गाणी ऐकून, पावसा तुझा स्वागत करतात.

सर्वांना आपला वाटणारा तू,

जेव्हा गेल्या काही वर्षात गेलास निघून,

फार वाईट वाटले मनाला, तर कधी आले रडू,

आमच्याकडून काही चूक झाली असेल तर मोठ्या मनाने माफ टाक करून.

तुझ्या थेंबाने मन होते ताजेतवाने,

तर तुझ्या थेंबाने आठवतात ती बालपणाची पावसाळ्यातील आठवणे.

तुझ्या थेंबाने मन होते प्रसन्न,

तर तुझ्या थेंबाने बदलते हे जीवन.

तुझ्या थेंबात आहे दिलासा,

तर तुझ्या थेंबात आहे काही तरी खास.

तुझ्या थेंबात आहे जलसा,

तर तुझ्या प्रत्येक थेंबात आहे आनंद वाटण्याचे ध्यास.

ही ठंड गार हवा,

तर हा मातीचा गंध,

किती अनोखा आहे ना,

हा पावसाचा आनंद.

असाच येत जा नेहमी पावसा,

आणि असाच आपल्या थेंबाने सर्वांना आनंद वाटत राहा.

कारण, तु आम्हाला हवा आहेस,

तु आम्हाला हवा आहेस.

कवी - रोनक सावंत

Continue Reading